Shelley, Percy Bysshe: Ozymandias

I met a traveller from an antique land

Who said: "Two vast and trunkless legs of stone

Stand in the desert. Near them on the sand,

Half sunk, a shattered visage lies, whose frown

And wrinkled lip and sneer of cold command

Tell that its sculptor well those passions read

Which yet survive, stamped on these lifeless things,

The hand that mocked them and the heart that fed.

And on the pedestal these words appear:

`My name is Ozymandias, King of Kings:

Look on my works, ye mighty, and despair!'

Nothing beside remains. Round the decay

Of that colossal wreck, boundless and bare,

The lone and level sands stretch far away".

Podróżnik, wracający z starożytnej ziemi, 
Rzekł do mnie: "Nóg olbrzymich z głazu dwoje sterczy 
Wśród puszczy bez tułowia. W pobliżu za niemi 
Tonie w piasku strzaskana twarz. Jej wzrok szyderczy, 
Zacięte usta, wyraz zimnego rozkazu 
Świadczą, iż rzeźbiarz dobrze na tej bryle głazu 
Odtworzył skryte żądze, co, choć w poniewierce 
Przetrwały rękę mistrza i mocarza serce. 
A na podstawie napis dochował się cało: 
"Ja jestem Ozymandias, król królów. Mocarze! 
Patrzcie na moje dzieła i przed moją chwałą 
Gińcie z rozpaczy!" Więcej nic już nie zostało 
Gdzie stąpić, gruz bezkształtny oczom się ukaże 
I piaski bielejące w pustyni obszarze."