This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Espronceda, José de: El mendigo

Portre of Espronceda, José de

El mendigo (Spanish)

Mío es el mundo: como el aire libre,

otros trabajan porque coma yo;

todos se ablandan si doliente pido

una limosna por amor de Dios.

 

El palacio, la cabaña

son mi asilo,

si del ábrego el furor

troncha el roble en la montaña,

o que inunda la campaña

El torrente asolador.

Y a la hoguera

me hacen lado

los pastores

con amor.

Y sin pena

y descuidado

de su cena

ceno yo,

o en la rica

chimenea,

que recrea

con su olor,

me regalo

codicioso

del banquete

suntüoso

con las sobras

de un señor.

Y me digo: el viento brama,

caiga furioso turbión;

que al son que cruje de la seca leña,

libre me duermo sin rencor ni amor.

 

Mío es el mundo: como el aire libre,

otros trabajan porque coma yo;

todos se ablandan si doliente pido

una limosna por amor de Dios.

 

Mío es el mundo como el aire libre...

Todos son mis bienhechores, y por todos

a Dios ruego con fervor; de villanos y señores

yo recibo los favores sin estima y sin amor.

Ni pregunto

quiénes sean,

ni me obligo

a agradecer;

que mis rezos

si desean,

dar limosna

es un deber.

Y es pecado

la riqueza:

la pobreza

santidad:

Dios a veces

es mendigo,

y al avaro

da castigo,

que le niegue

caridad.

Yo soy pobre y se lastiman

todos al verme plañir,

sin ver son mías sus riquezas todas,

qué mina inagotable es el pedir.

Mío es el mundo: como el aire libre...

 

Mío es el mundo: como el aire libre,

otros trabajan porque coma yo;

todos se ablandan si doliente pido

una limosna por amor de Dios.

 

Mal revuelto y andrajoso,

entre harapos

del lujo sátira soy,

y con mi aspecto asqueroso

me vengo del poderoso,

y a donde va, tras él voy.

Y a la hermosa

que respira

cien perfumes,

gala, amor,

la persigo

hasta que mira,

y me gozo

cuando aspira

mi punzante

mal olor.

Y las fiestas

y el contento

con mi acento

turbo yo,

y en la bulla

y la alegría

interrumpen

la armonía

mis harapos

y mi voz:

Mostrando cuán cerca habitan el gozo y el padecer,

que no hay placer sin lágrimas, ni pena

que no traspire en medio del placer.

Mío es el mundo; como el aire libre...

 

Mío es el mundo: como el aire libre,

otros trabajan porque coma yo;

todos se ablandan si doliente pido

una limosna por amor de Dios.

 

Y para mí no hay mañana,

ni hay ayer;

olvido el bien como el mal,

nada me aflige ni afana;

me es igual para mañana

un palacio, un hospital.

Vivo ajeno

de memorias,

de cuidados

libre estoy;

busquen otros

oro y glorias,

yo no pienso

sino en hoy.

Y do quiera

vayan leyes,

quiten reyes,

reyes den;

yo soy pobre,

y al mendigo,

por el miedo

del castigo,

todos hacen

siempre bien.

Y un asilo donde quiera

y un lecho en el hospital

siempre hallaré, y un hoyo donde caiga

mi cuerpo miserable al espirar.

 

Mío es el mundo: como el aire libre,

otros trabajan porque coma yo;

todos se ablandan, si doliente pido

una limosna por amor de Dios.

 



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.poemas-del-alma.com

A koldus (részlet) (Hungarian)

Minden enyém: a levegő köröttem -

Hogy én ehessem, fárad úr s paraszt.

Minden szívet meglágyítok, ha Isten

nevében esdve kérek egy garast.

 

Ha ma kunyhó, mi tanyát ad,

holnap kastély,

míg a bércen tomboló

szél tövestül tép ki fákat,

vagy mezőkön bőgve vágtat

át az úrrá lett folyó.

Tűzhelyüknél

helyet adnak

a juhászok

szívesen.

S fittyet hányva

gondnak, bajnak,

amit adnak,

azt eszem.

Vagy hol ékes

kályha lángja

terjeszt drága

illatot,

dúskálok, ha

kedvem szottyan,

a nagyúri

falatokban,

miket egy gróf

otthagyott.

S szólok: Ott künn vad vihar dúl,

zivatar is elered,

itt duruzsol a tűz s én nyugton alszom,

mint ki nem gyűlöl senkit s nem szeret.

 

Minden enyém: a levegő köröttem -

hogy én ehessem, fárad úr s paraszt,

minden szívet meglágyítok, ha Isten

nevében esdve kérek egy garast.

 

Rajtam folt és rongya gúnya,

s úgy veszem fel,

mint ki a jót megveti.

Torzkép, melynek sanda gúnyja

a hatalmast lénye csúnya

árnyékaként követi.

Hol a kényes

úri szűzön

ékszer vakít

s pipere,

míg reám néz,

addig űzöm

s öröm nekem,

hogyha bűzöm

undorodva

szívja be.

A vidámak

szép farsangja

egy szavamra

oda van.

Dáridóba

s nászi körbe

mulatságot

rontva tör be

szörnyű képem

és szavam;

megmutatva, hogy a jókedv

rokona a gyötrelem,

hogy nincs öröm könny nélkül és az élet

legszebb torán a bú is ott terem.

 

Minden enyém: a levegő köröttem -

hogy én ehessem, fárad úr s paraszt,

minden szívet meglágyítok, ha Isten

nevében esdve kérek egy garast.

 

A jövővel nem törődöm,

sem a multtal;

jó avagy rossz: nékem egy.

Búval, bajjal nem vesződöm,

s hová holnap elvetődöm,

kastély, kórház - egyre megy.

Bennem emlék

semmi sincsen,

s ha javam nincs,

gond se kell,

ki-ki csüggjön

rangon, kincsen,

engem a ma

érdekel.

Földi törvény

lánca bomlik,

trónus omlik

ott meg itt;

én koldulok,

s a szegénynek,

akik Istent

hisznek s félnek,

mindig adnak

valamit.

Egy szegényes menedékhely

s egy rozzant kórházi ágy

lesz valahol még s egy gödörnyi sírhely

ez árva testnek, ha pihenni vágy.

 

Minden enyém: a levegő köröttem,

hogy én ehessem, fárad úr s paraszt,

minden szívet meglágyítok, ha Isten

nevében esdve kérek egy garast.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap