This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Guevara, Pablo: Apám, egy csizmadia (Mi padre, un zapatero in Hungarian)

Portre of Guevara, Pablo

Mi padre, un zapatero (Spanish)

Tenía un gran taller. Era parte del orbe.
Entre cueros y sueños y gritos y zarpazos,
él cantaba y cantaba o se ahogaba en la vida.
Con Forero y Arteche. Siempre Forero, siempre
con Bazetti y mi padre navegando en el patio
y el amable licor como un reino sin fin.
 
Fue bueno, y yo lo supe a pesar de las ruinas
que alcancé a acariciar. Fue pobre como muchos,
luego creció y creció rodeado de zapatos que luego
fueron botas. Gran monarca su oficio, todo creció
con él: la casa y mi alcancía y esta humanidad.
 
Pero algo fue muriendo, lentamente al principio:
su fe o su valor, los frágiles trofeos, acaso su pasión;
algo se fue muriendo con esa gran constancia
del que mucho ha deseado.
 
Y se quedó un día, retorcido en mis brazos,
como una cosa usada, un zapato o un traje,
raíz inolvidable quedó solo y conmigo.
 
Nadie estaba a su lado. Nadie.
Más allá de la alcoba, amigos y familia,
qué sé yo, lo estrujaban.
Murió solo y conmigo. Nadie se acuerda de él.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://poetasperuanos.roland557.com

Apám, egy csizmadia (Hungarian)

Volt egy nagy műhelye. Része a földkereknek.
Bőrök, álmok, csapások, sikolyok közepette
csak dalolt és dalolt, és az életbe fulladt.
Forero- s Artachéval. Mindig Forero, mindig
Bazettival s apámmal az udvaron hajózva,
és a kedves nedü mint végtelen királyság.
 
Jó volt, s én tudtam ezt, a romok ellenére,
miket simogathattam. Szegény volt, mint sokan,
aztán nőtt, nőtt körötte a cipőáradat
s mind csizma lett. Hatalmas monarcha, nőtt vele
minden. A ház, a perselyem, s emberségem is.
 
De valami halódott, kezdetben észrevétlen,
hit, bátorság, törékeny trófeák, szenvedélye,
mert valami halódott, oly állhatatossággal,
mint ami benne égett.
 
S ottmaradt egy napon, karomban vonagolva,
mint használt holmi, mint egy cipő vagy egy öltöny,
gyökér, feledhetetlen, árván maradt s velem.
 
Mellette nem volt senki. Senki.
És túl az alkóvon barátai s családja
s nem tudom ki, gyötörték.
Árván halt meg s velem. Nem gondol senki már rá. 



Uploaded byP. T.
Source of the quotationT. I.

minimap