This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Paz, Octavio: Városi alkony (Crepúsculos de la ciudad in Hungarian)

Portre of Paz, Octavio

Crepúsculos de la ciudad (Spanish)

Devora el sol restos ya inciertos;
el cielo roto, hendido, es una fosa;
la luz se atarda en la pared ruinosa;
polvo y salitre soplan sus desiertos.
 
Se yerguen más los fresnos, más despiertos,
y anochecen la plaza silenciosa,
tan a ciegas palpada y tan esposa
como herida de bordes siempre abiertos.
 
Calles en que la nada desemboca,
calles sin fin andadas, desvarío
sin fin del pensamiento desvelado.
 
Todo lo que me nombra o que me evoca
yace, ciudad, en ti, yace vacío,
en tu pecho de piedra sepultado.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.poesi.as

Városi alkony (Hungarian)

A bukó nap rágcsál a maradékon;
a foszló, szaggatott ég csupasz árok;
a fény a romfalon végigszivárog;
sivatagot áraszt por és salétrom.
 
Nyurga kőrisfak sora változékony
árnyát a néma térre vetve állong,
mely oly vakon lüktet, akár a tályog,
mit nem gyógyít be semmiféle flastrom.
 
Utcák, amikbe csak a semmi torkoll,
végetnemérő utcák, örök-éber
gondolat tébolyult ámokfutása.
 
Minden, mi hozzám szól s fölráz magamból,
benned rejtezik, város; mély űrével
kő-kebled kongó sírboltjába ásva.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationS. Gy.

minimap