Rosales, Luis: No era más que un espanto
No era más que un espanto (Spanish)Esta puerca miseria de volver a empezar cuando ya está todo acabado, cuando ya la resignación tiene un sonido de campana que suena rota, desprendida, llorando, y su hueco metal disponible se va llenando poco a poco, de un espanto pequeño, de un espanto tan corto que no puede avanzar, que no puede llenarte como no te vacía una eyaculación pero te deja emasculado y embebido; y es tan sólo un espanto pequeño, como un virus, como una aguja que atravesara el ojo sin cegarlo, como una lentitud que se va haciendo cada vez más pequeña, más imposibilitada y más tenaz, hasta que el corazón se hace un coágulo de sangre, hasta que el corazón se tensa sin latir, se tensa, hasta su límite, sin latir para dejarte en su desván, tan maniatado y tan escaso, que empiezas a sentir que nada puede perdonarse.
|
Rémület volt csupán (Hungarian)No era más que un espanto A keservét, hogy újrakezdődik, mikor már vége, mikor már a beletörődés harangszava száll, és megtörten, lemondón, sírva szól, kongó fémürege lassan, lassan telik némi rémülettel, kurta ijedelemmel, amely terjedni képtelen, eltölteni nem képes, mintha egy magömlés úgy kiürített volna, hogy férfiasságodtól fosztva, összementél utána; egy olyan aprócska kis rémület csupán, mint egy vírus, mint egy tű, amelyik vakítás nélkül szúr át szemgolyót, mint holmi lassulás, amely egyre, csak egyre zsugorodóban van, mindinkább ellehetetlenülőben, mind makacsabbul hat, mígnem a szív egyetlen véralvadék lesz, mígnem a szív csak feszül, és nem ver, végsőkig megfeszülve nem ver, s ott hagy téged padlásszobáján rabnak, összekötözve és oly nyomorultul, hogy érezni kezded: minden, de minden megbocsáthatatlan.
|