Ady Endre: Dødens gangarar (A halál lovai in Norwegian)

Holdvilágos, fehér úton,
Mikor az égi pásztorok
Kergetik felhő-nyájokat,
Patkótlanul felénk, felénk
Ügetnek a halál-lovak.
 
Nesztelen, gyilkos paripák
S árnyék-lovagok hátukon,
Bús, néma árnyék-lovagok.
A Hold is fél és elbúvik,
Ha jönnek a fehér úton.
 
Honnan jönnek, ki tudja azt?
Az egész világ szendereg:
Kengyelt oldnak, megállanak.
Mindig van szabad paripa
S mindig van gazdátlan nyereg.
 
S aki előtt megállanak,
Elsápad és nyeregbe száll
S fehér úton nyargal vele
Holdvilágos éjjeleken
Új utasokért a Halál.

På vegen kvit av måneskin,

når himmelhyrdingen med stav

driv alle skyer fram i flokk,

da kjem dei, dødens gangarar,

mot oss, mot oss, i ville trav.

Kjem utan hovslag, hugar drap,

på ryggen ber dei bleike skrømt

i dette stumme skugge-ritt.

Og når dei rid ved nattetid,

har månen sjølv blitt redd og rømt.

Men heile verda ligg og søv.

Og ingen veit kva veg dei kom.

Dei sakkar farten, stansar brått.

Ein gangar utan ryttar står

og ventar der med salen tom.

Og han som dei har stansa for,

han bleiknar der han stig til hest.

Så jagar Døden i galopp

på vegen kvit av måneskin:

Kven blir den neste nattegjest?