Beney Zsuzsa: De vertaalster (A fordító in Dutch)

Belép a versbe. Szikla. Összezárul
mögötte, kővé lesz ő maga is.
A csontok celláiba és az ívek
árkádjaiba lassan beszívódik.

De míg ő megfagy, átforrósodik
körötte az anyag, végül megolvad,
és az izzzó magmából kivirágzik
egy új alakzat: sivatagi rózsa.

Ő maga pedig a kőből a kőbe
csukódik, feltámad, megsemmisül
azon az úton, mely testén keresztül
vezet át a teljesből az egészbe.

Ze stapt in het gedicht. Een rots. Het sluit zich
achter haar. Zij wordt zelf tot steen.
Het dringt langzaam binnen in de cellen
van haar botten, in de bogen en gewelven.

Maar terwijl zij bevriest, wordt de materie heet
rond haar om ten slotte te versmelten,
en uit het gloeiende magma ontbloeit
een nieuwe vorm: een roos in de woestijn.

Zij stapt uit de ene rots en sluit zich in een
andere, ze herrijst en wordt vernietigd
op de weg die door haar eigen lichaam
uit de heelheid leidt in het geheel.