Comjat (Hungarian)
Hiszen ajándék volt, s én köszönöm.
Nem zúgolódó szívvel indulok:
Láttam hőségben reszkető napot,
És ebbe a végső számkivetésbe
Elkísér a két szemed ékessége,
Ahogy a vígasztaló, gyönge hold
Elkíséri az úton baktatót,
Emlékeztetve a nap melegére:
Velem marad az egyszer volt öröm
Ezen a szélső, hosszú délkörön.
Velem marad a kezed és a szád,
A szempilláid árnyas erdeje,
S jobban véd, mintha páncél rejtene,
És hogy néztél, az rámsüt mindörökre
Esendő testem fényköpenybe födve,
És melegít a tested melege,
A két karod, s hogy öleltél vele,
S beleragyog ebbe a lassú ködbe
Az emlék, csillaggá izzítva át
Ajkaimon az ajkaid nyomát.
És most és mindörökre tűzözön:
Combizmaid combizmaim alatt
S a két kezem között a derekad,
És amíg a kettős éjszaka késik,
Megérinteni tüzes kristálytűit
Mellbimbódnak s a mind lázasabb
Lüktetésben hullámzó válladat,
S a tenyered élét csókolni végig -
Lesz-e ilyen, utánam aki jön? |
Comjato (Esperanto)
Ja tio estis donaco, kaj mi dankas.
Mi ne kun malkvieta koro ekiras:
Mi vidis trimtremandan sunon,
Kaj en tion ekzilo'
Kuniras via altvalora okulo
Laŭeble la febla Luno
Kuniras la elmigrinto'
Memorigas en la feno de suno,
Kun mi restas la unuuza ĝojo
En tio apsida, longa meridiano.
Kun mi restas via mano, buŝo,
Ombra arbaro de via okulharo,
Pleje protektas, ol la armaĵo.
Kaj kiel vi vidis, ĉiam brilas,
Mian korpon tegas la lumo,
Kaj varmigas min via korpo,
Via brako kaj via brakumo,
Kaj brilas en la nebulo',
La memoraĵo, aliigas vian
Lipon en mia lipo.
Kaj nun, ĉiam fajro:
Femuro, kaj inter mia
Brako akceptas vian talio',
Ĝis malfruas la nia nokto,
Kaj tuŝas vian kristaloj
De mampinto kaj vian
Pulsandan, grandan ŝultro',
Kaj vian polmon kisas ĉiam -
Estos tiel, poste min? |
