József Attila: (Csak az olvassa...)

Csak az olvassa versemet,
ki ismer engem és szeret,
mivel a semmiben hajóz
s hogy mi lesz, tudja, mint a jós,

mert álmaiban megjelent
emberi formában a csend
s szívében néha elidőz
a tigris meg a szelíd őz.

1937. máj. - jún.

Ό στίχος μου έναν αναγνώστη μόνο θέλει,
Μονάχα αυτόν που μ΄αγαπάει και με γνωρίζει,
Αυτόν που ενώ μέσα στο τίποτε αρμενίζει
Σα μάντης ξέρει ο,τι μές στ΄αύριο ανατέλλει.

Γιατί η σιωπή παρουσιάστη στα όνειρα του
Συχνά μ΄ανθρώπινη μορφή, κ΄εκεί στα βάθη,
Πλάϊ-πλάϊ η τίγρις και το τρυφερούλι ελάφι
Αργοπορούνε πότε-πότε στην καρδιά του.