This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Kölcsey Ferenc: Himnusz

Portre of Kölcsey Ferenc

Himnusz (Hungarian)

A magyar nép zivataros századaiból.

 

Isten, áldd meg a magyart

Jó kedvvel, bőséggel,

Nyújts feléje védő kart,

Ha küzd ellenséggel;

Bal sors akit régen tép,

Hozz rá víg esztendőt,

Megbünhödte már e nép

A multat s jövendőt!

 

Őseinket felhozád

Kárpát szent bércére,

Általad nyert szép hazát

Bendegúznak vére.

S merre zúgnak habjai

Tiszának, Dunának,

Árpád hős magzatjai

Felvirágozának.

 

Értünk Kunság mezein

Ért kalászt lengettél,

Tokaj szőlővesszein

Nektárt csepegtettél.

Zászlónk gyakran plántálád

Vad török sáncára,

S nyögte Mátyás bús hadát

Bécsnek büszke vára.

 

Hajh, de bűneink miatt

Gyúlt harag kebledben,

S elsújtád villámidat

Dörgő fellegedben,

Most rabló mongol nyilát

Zúgattad felettünk,

Majd töröktől rabigát

Vállainkra vettünk.

 

Hányszor zengett ajkain

Ozman vad népének

Vert hadunk csonthalmain

Győzedelmi ének!

Hányszor támadt tenfiad

Szép hazám kebledre,

S lettél magzatod miatt

Magzatod hamvvedre!

 

Bújt az üldözött s felé

Kard nyúl barlangjában,

Szerte nézett s nem lelé

Honját a hazában,

Bércre hág és völgybe száll,

Bú s kétség mellette,

Vérözön lábainál,

S lángtenger fölette.

 

Vár állott, most kőhalom,

Kedv s öröm röpkedtek,

Halálhörgés, siralom

Zajlik már helyettek.

S ah, szabadság nem virúl

A holtnak véréből,

Kínzó rabság könnye hull

Árvánk hő szeméből!

 

Szánd meg Isten a magyart

Kit vészek hányának,

Nyújts feléje védő kart

Tengerén kínjának.

Bal sors akit régen tép,

Hozz rá víg esztendőt,

Megbünhödte már e nép

A multat s jövendőt!



Source of the quotationhttp://www.himnusz.hu/

Hymn (Polish)

 

 

Boże, nie szczędź Węgrom łask,

Chleba i wesela,

Niech twe ramię chroni nas

Od nieprzyjaciela.

Daj nam rok radosnych dni,

Niech ten lud ukoi,

Co okupił morzem krwi

Przyszłość ziemi swojej

 

Tyś nas przed wiekami wiódł

Na tę piękną ziemię,

Tu ojczyznę znalazł lud,

Bendeguza plemię.

Cisy i Dunaju plusk,

Wiatr na szczytach Karpat

Sławią kraj, gdzie w siłę wzrósł

Bohaterski Arpad.

 

Tyś kołysał nim rol w rok

Kłosy tego kraju,

Tyś nam dawał słodki sok

Z winnych gron Tokaju.

Tyś pozwolił sztandar wznieść

Nad Turczyny dzikie

I Macieja wojskom zgnieść

Dumne Wiedeńczyki.

 

Wkradł się w dusze pychy siew,

Grzech wszedł w nasze domy

I zapłonął w Tobie gniew,

I zesłałeś gromy:

To Mongoła srogi szał

Grabił nam zagrody,

To nas Turczyn w jasyr brał

I niewolił grody.

 

Lała się węgierska krew,

Wzgórza kości rosły,

Dzikich hord zwycięski śpiew

Wichry wieków niosły.

I twe syny, kraju nasz;

Szły przeciwko tobie,

Przez wyrodne dzieci łkasz

Na swych dzieci grobie.

 

Niewinnego ścigał nóż:

Człek się krył w jaskini,

Nie miał swej ojczyzny już,

Między braćmi swymi

Smutek trawił go i ból,

Szedł przez puszt, bezdroże,

Widział potop krwi śród pół

I płomieni morze.

 

W gruzach legły mury„ twierdz,

Słychać jęki wkoło:

Życie pokonała śmierć,

Skarga - pieśń weśołą.

Z konających, braci skarg

Wolność nie rozkwita:

Zgina się pod jarzmem kark,

Łza dzień każdy witą.

 

Boże, zlituj się w zły czas;

Odmień Węgrów dolę

Niech twe ramię chroni nas

Na tym łeż padole.

Daj nam rok radosnych dni,

Niech ten lud ukoi,

Co okupił morzem krwi

Przyszłość ziemi swojej.



PublisherPaństowowy Instytut Wydawniczy, Warsawa
Source of the quotationAntologia poezji węgierskiej

minimap