This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Thórdarson, Sighvatr: Bersöglisvísur

Portre of Thórdarson, Sighvatr

Bersöglisvísur (Icelandic)

1. Vask með gram þeims gumnum
goll bauð dróttinhollum;
(nafn fekk hann) en hröfnum
hræ, þess konungs æfi.
Fullkerska sák falla
(fráneggjum sunr gránum
gaf margan val vargi)
verðung (konungs sverðum).
 
2. Fylgðak þeim, es fylgju,
fémildum gram, vildi
(nú eru þegnar frið fegnir),
feðr þínum, vel, mína.
Vasat á her, með hjörvi
hlið, þas stóðk í miðjum
hrœsinn (skal með hrísi)
hans flokki (við þjokka).
 
3. Gekk við móð hinn mikla,
Mágnús, allt í gögnum
ferð, þars flotnar börðusk,
faðir þinn liði sínu.
Varði hart, en hjörtu
hugfull við þat skullu,
(Áleifr réð svá) jöfra
erfðir (framm at hverfa).
 
4. Hét, sás fell á Fitjum,
fjölgegn ok réð hegna
heiptar rán, en hánum,
Hákon, firar unnu.
Þjóð helt fast á fóstra
fjölblíðs lögum síðan
(enn eru af því minni)
Aðalsteins (búendr seinir).
 
5. Rétt hykk kjósa knáttu
karlfolk ok svá jarla,
af þvít eignum lofða
Áláfar frið gáfu.
Haralds arfi lét haldask
hvardyggr ok sunr Tryggva
lög, þaus lýðar þágu
laukjöfn af þeim nöfnum.
 
6. Ungr, vask með þér, þengill,
þat haust es komt austan;
einn, stillir, mátt alla
jörð hegna, svá fregnisk.
Himin þóttisk þá heiðan
hafa, es landa krafðir,
lofðungs burr, ok lifðir,
landfolk tekit höndum.
 
7. Föður Mágnúss létk fregna
folgin jöfurs dolga
orð, þaus eyru heyrðu
ór, á svik hvé fóru.
Mál bark hvert af heilum
hug, þvít eigi brugðumk,
(ek vissa þó) ossum
(ótta) lánardrótni.
 
8. Skalat ráðgjöfum reiðask
(ryðr þat, konungr) yðrum
(dróttins orð til dýrðar),
döglingr, við bersögli.
Hafa kveðask lög, nema ljúgi
landherr, búendr verri,
endr í Ulfasundum,
önnur, an hézt mönnum.
 
9. Fregnak, at suðr með Sygnum
Sighvatr hefr gram lattan
folkorrostu at freista;
ferk, ef þó skolum berjask.
Förum í vápn ok verjum
vel (tyst) konung, lystir,
(hvé lengi skal) hringum,
(hans grund?) til þess fundar.
 
10. Hverr eggjar þik, harri
heiptar strangr, at ganga
(opt reynir þú) þínum
(þunn stál) á bak málum?
Fastorðr skyli fyrða
fengsæll, vesa þengill,
hœfir heit at rjúfa,
hjaldrmögnuðr, þér aldri.
 
11. Hverr eggjar þik höggva,
hjaldrgengnir, bú þegna?
Ofrausn es þat jöfri
innan lands at vinna.
Engr hafði svá ungum
áðr bragningi ráðit;
rán hykk rekkum þínum
(reiðr 's herr) konungr, leiðask.
 
12. Hætt 's þats allir ætlask
(áðr skal við því ráða)
hárir menn, es heyrik
hót, skjöldungi at móti.
Greypt 's þat 's höfðum hnepta
heldr ok niðr í felda
(slegit hefr þögn á þegna)
þingmenn nösum stinga.
 
13. Gjalt varhuga, veltir,
við þeim's nú ferr hiðra,
þjófs, (skal hönd í hófi)
hölða kytt (of stytta).
Vinr 's sás, varmra benja,
vörnuð býðr, en hlýðið,
tármúteris teitir,
til hvat búmenn vilja.
 
14. Eitt es mál, þats mæla,
minn dróttinn leggr sína
eign á óðal þegna,
öfgask búendr göfgir.
Rán mun seggr, es sína
selr út, í því telja,
flaums at fellidómi
föðurleifð konungs greifum.
 
15. Lát auman nú njóta,
Nóregs, ok gef stórum,
(mál halt) svá sem sælan,
sinjórr, laga þinna.
 
16. Áleifr létumk, jöfra
úrýrr, framask (dýrða
urðu drjúg hins digra
dróttins þing) með hringum;
goll bark jafnt of allan
aldr ok herverk sjaldan
hrygg á hvárri tveggja
hendi flotna sendis.
 
17. Sighvats hugr mun hittask
Harða-Knúts í garði,
mildr nema mjök vel skaldi
Mágnús konungr fagni.
Fórk með feðrum þeira
(fekk mér ungum tunga
golls), vask enn með öllu
óskeggjaðr þá, beggja.
 
18. Syni Áleifs biðk snúðar,
síð kveða aptans bíða
óframs sök (meðal okkar
alt 's háligt), svá mála.
Erum Mágnús vér vægnir,
vildak með þér mildum
(Haralds varðar þú hjörvi
haukey) lifa ok deyja.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://heimskringla.no

Szókimondó vers (részletek) (Hungarian)

Valék a kegyesnek,
társa király úrnak,
juta sólymainak
csata-síkon zsákmány.
Hullottak körötte
noha vitéz társak,
karddal szerze étket
tajtékos ordasnak.
 
Elmés, igaz úrnak,
harcosa Óláfrnak,
- élnék bár békében! -
küzdöttem körében.
Csata közben karddal
kezemben követtem,
bátor buzgalommal:
bokor szálfa mellett.
 
Hákon úr Firjarnál
halt hirtelen halált,
tisztelet övezé,
hozott igaz törvényt.
Emlékszik a paraszt
Adalstein fiára,
tisztelte tilalmát,
nem felejti nevét.
 
Gyűl két Óláfr köré
dús és szűkölködő,
nyervén barmot, árpát,
boldogságos békét.
Harald származéka,
Tryggvi hős szülötte
tartották nagy becsben,
törvényt tiszteletben.
 
Ifjú Úr, körödben
keletről érkezék:
nyughatna országod,
szegény norvég néped.
Menny lehetne földünk,
mivel közénk jöttél:
király fia karddal,
oltalmazod haddal.
 
- - - - - - - -
 
Hangom hallván, Király,
ne haraggal hallgasd,
híved kemény szava
neked hajt csak hasznot.
Más törvények nyűgét
nyögi ma a paraszt,
más törvényt fogadtál
a Farkas-öbölben.
 
Komolyan int Sighvatr,
ne küzdj Sogn-belivel,
komor-keserűvel:
Kérd, ha kell, a kardom,
örömest emelem,
védelek erőmmel,
Magnus király, vetnék
véget a viszálynak.
 
Ki biztat, hogy leöld
parasztok barmait?
Sírnivaló hős vagy,
saját honát dúló:
nem kapott még ifjú
ily gonosz tanácsot:
hadad pallást seper,
néped pokolra szán.
 
Kinek kifent kardja
ugyan gyakran véres
ki bujtogat téged,
undok hitszegésre?
Ott a helyed, Király,
Kötelesség-Vártán,
gyalázatba kever
erőszak és gazság.
 
Óvd magad a bajtól,
eszedbe vedd azért:
valahány deres vén,
mind teellened van,
lézeng a Tanácsban,
lehorgasztja fejét,
orrát köpeny lepi.
Lapít, fél a paraszt!
 
Norvég földünk jogát
Megadd nekünk, Nagyúr,
kicsinynek és nagynak:
kövesd Király Atyád!
 
- - - - - - -
 
Futhat immár Sighvatr
Nagy Kanut házába,
hacsak nem becsüli
Magnus, nyájas nagyúr.
Ezek atyjától én
aranyat daloltam,
zengzetes szavakkal,
szakálltalan ifjú!
 
Hiszem, Ólafr fia
okul ebből, mondják:
türelmes a szerény.
Szent a mi kötésünk.
Kíméletre intlek
kardos király, Magnus:
Haraldr ékes földjén
érted élek, halok!
 
 
Király úrnak - vagyis Óláfrnak
Szende étket… ordasnak - korabeli közkeletű metafora, vagyis levágott embereket, akiket aztán csata után farkasok faltak fel
Hókon úr - Adalsteinn-nevelte vagy Jó Hákon norvég király (935-960)
Tisztelte tilalmit - a nép régi törvényeinek első nagy összefoglalását Jó Hákon végezte el
Két Óláfr - az egyik Óláfr Tryggvason norvég király (995-1000), a másik az említett Kövér Óláfr
Harald származéka, Tryggvi bős szülötte - ugyancsak a két előbbi király
Nagy Kanut – dán, majd angol király (1018-1035), néhány évig Norvégiát is uralta



Uploaded byP. T.
Source of the quotationO. O.

minimap