Madzirov, Nikola: КОГА НЕКОЈ ЗАМИНУВА СÈ ШТО Е СОЗДАДЕНО СЕ ВРАЌА

На Марјан К.

Во прегратката зад аголот ќе препознаеш

дека некој некаде оди. Секогаш е така.

Живеам меѓу две вистини

како неонка што се колеба во

празен ходник. Моето срце собира

сè повеќе луѓе, зашто нив веќе ги нема.

Така е секогаш. Четвртина од будноста

ја трошиме во трепкање. Нештата

ги забораваме уште пред да ги изгубиме -

тетратката по краснопис, на пример.

Ништо не е ново. Седиштето во

автобусот е секогаш топло.

Последните зборови се пренесуваат

како накосени кофи во вообичаен летен пожар.

Утре пак ќе се повтори истото -

лицето пред да исчезне од фотографијата

првин ќе ги изгуби брчките. Кога некој заминува

сè што е создадено се враќа.