Madzirov, Nikola: ТЕНИ ПРОХОДЯТ МИМО (СЕНКИТЕ НÈ ОДМИНУВААТ in Russian)

Еден ден ќе се сретнеме,

како бротче од хартија и

лубеница што се лади во реката.

Немирот на светот ќе

биде со нас. Со дланките

ќе го помрачиме сонцето и со фенер

ќе се доближуваме.

Еден ден ветрот нема

да го промени правецот.

Брезата ќе испрати лисја

во нашите чевли пред прагот.

Волците ќе тргнат по

нашата невиност.

Пеперутките ќе го остават

својот прав врз нашите образи.

Една старица секое утро

ќе раскажува за нас во чекалната.

И ова што го кажувам е

веќе кажано: го чекаме ветрот

како две знамиња на граничен премин.

Еден ден сите сенки

                               ќе нè одминат.

Однажды мы встретимся,

как бумажный кораблик и

арбуз, что охлаждается в реке.

Беспокойство мира

пребудет с нами. Руками

затмим мы солнце и будем

приближаться с фонарём.

Однажды ветер не

изменит направления.

Берёза ниспошлёт листья

в нашу обувь на пороге.

Волки последуют

за нашей невинностью.

Оставят бабочки свою

пыльцу на наших лицах.

И некая старушка каждое утро

будет рассказывать о нас в приёмной.

И всё, о чём я говорю,

уж сказано: мы ветра ждём

как флаги в приграничной полосе.

Однажды тени

                      мимо нас пройдут.

     Павл Попов и