Bastelaere, Dirk van: The heart's heart (Het hart van het hart in English)

Het hart van een hart is de hartaanval,
de materie die crasht, met zwart weefsel
doorschoten, waarmee zich het lichaam
tot het huis en zijn doorbloede
gebruiken of een wandeling
langs het ijskoude stuwmeer verklaart
als verzinkend in zijn vlezen staat,

een spier door zijn zozijn verlaten.

In zijn blauw, de kern van zijn afbraak,
is het hart als een dier dat klam
uit de zuurstof verdreven naar
de grens van zijn anatomie
stervend meer dan zichzelf is
en daarin verweven met het gedicht,
dat zich infarct na infarct
aan het voorbijgaan schenkt en daarbij
steeds weer,

de dood in het schrift geslagen,

zijn deel van de wereld vernietigt.

It's the heart's heart: heart attack,
when matter hangs and crashes, shot
through with black tissue, by which
the body declares itself, to the house and
its red-blooded habits or the walk
by the freezing reservoir,
to be sunken into its state of flesh,

to be a muscle deserted by being so.

In its blue, the core of its collapse,
the heart is like a beast that, in clammy
exile from oxygen
to the limits of its anatomy,
is more than itself when dying
and thus interwoven with the poem –
which, attack after attack,
presents itself to the passing and so
again and again,

as death strikes the writing,

destroys its part of the world.