Bloem, J. C.: Hun graven
Hun graven (Dutch)Wat geeft het, of tusschen die twee steenen De landen liggen, waaroverhenen De winden waaien met den regen Tot aan het eind van den leegen tijd? Zij hebben elkaar niet meer te spreken, Zij zijn elkander voorgoed ontweken Naar waar de monden voor altijd zwegen, Gevuld met stof en vergetelheid.
Wat geeft het? Wat geven tranen en kussen? — Van hen en van allen, die even tusschen Het duister van voor en van na dit leven Tot lijden zijn naar het licht geleid. — Zij zijn nu dooden en zij wachten, Na onherstelbare dagen en nachten, Wat aan de dooden nog is gegeven: Een onverzoenlijke eeuwigheid.
|
Sírjaik (Hungarian)Mit számít az? Ha ott két kő megett Országok fekszenek, amelyeket Esővel áztatnak a szelek Míg vége lesz a vak időknek? Nem szólhatnak, ahogy ott fekszenek, Nem adhatnak többé egymásnak kezet, Hol ajkakat némaság temet Megtöltve feledéssel, földdel.
Mit számít az? Mit mondanak csókok, könnyek, Nekik és mindnek, ha nem lesz már könnyebb Boldogtalanoknak, kik a fényben éltek Élet előtti-utáni sötét között? Halottak most ott várva Nem térő napokra, éjszakákra S arra mit halott még elérhet: Békíthetetlen végtelenre.
|