Duijnhoven, Serge van: Waterpoes
Waterpoes (Dutch)Waterpoes noemt je vriendin haar schuit `hij lekt hoegenaamd niet’, zegt ze `een beetje maar’. Je denkt: waarom heet zo’n schavuit toch een schavuit bij de steiger zie je een graatmagere Indiër met kaarsrechte rug in Lotus-zit je klimt in de buik van de boot met een jerrycan 2-takt smeerolie tussen de knieën. Teveel lawaai om te praten. Blikken die kaatsen je vist plastic uit het water een witroze aal drijft opengebarsten voorbij een volgezogen fietsband blijft tegen een zijkant hangen, duivennestjes met gebroed dobberen onder de brug. Haar handen die in tederheid de jonge duifjestooi bestrijken, terwijl de zwarte koeten verderop vlotten bouwen van takken, blikjes, natte kranten hun klotsende fortjes beschermend als trotse voddenkoningen. De Russische bemanning van een verankerde vrachtboot zwaait je in de grijze haven toe. Een groot passagiersschip vertrekt. Water druipt in slierten van omhooggetakelde lianen. Het IJ is plots een oerwoud, de lucht woestenij nog steeds de hoop dat harten worden gelijkgezet maar zij verontschuldigt zich: `ik draag deze dagen een getij in mij excuses, maar ik draai wel bij’
|
Vizicica (Hungarian)Vizicicának nevezi barátnőd bárkáját „alig ereszt”, mondja „csak egy kicsit”. Azt gondolod: miért hívják hát csibésznek a csibészt, a mólón látsz egy szálka sovány indiait szál egyenes háttal lótuszülésben, bemászol a hajó gyomrába egy kanna kétütemű kenőolajjal térdeid között. Túl pokoli a lárma, hogy beszélhess. Konzervdobozok, a vízből plasztik szart halászol, egy felmetszett rózsaszín-fehér angolna csusszan el, egy felduzzadt bicikligumi verődik az egyik oldalhoz, galambfészek lubickol fiókákkal, a híd alatt kezek, amint lágyan ajnároznák őket, míg odább mint büszke kolduskirály védi a vízicsibe hullámverte erődjét. Orosz legénység integet egy lehorgonyzott teherhajóról, egy nagy személyszállító épp indul. Csöpög a víz a felhúzott acél liánokról vadon most az IJ sivatag az ég. Még él a remény, hogy egy húron csendül a szív, de ő már mentegetődzik: „napok óta ár-apály vagyok, bocsánat, majd rendbejövök."
|