This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Duijnhoven, Serge van: Vizicica (Waterpoes in Hungarian)

Portre of Duijnhoven, Serge van

Waterpoes (Dutch)

Waterpoes noemt je vriendin haar schuit

`hij lekt hoegenaamd niet’, zegt ze

`een beetje maar’. Je denkt: waarom

heet zo’n schavuit toch een schavuit

bij de steiger zie je een graatmagere Indiër

met kaarsrechte rug in Lotus-zit

je klimt in de buik van de boot

met een jerrycan 2-takt smeerolie

tussen de knieën. Teveel lawaai

om te praten. Blikken die kaatsen

je vist plastic uit het water

een witroze aal drijft opengebarsten voorbij

een volgezogen fietsband blijft tegen een zijkant

hangen, duivennestjes met gebroed dobberen

onder de brug. Haar handen die in tederheid

de jonge duifjestooi bestrijken, terwijl

de zwarte koeten verderop vlotten bouwen

van takken, blikjes, natte kranten

hun klotsende fortjes beschermend als trotse

voddenkoningen. De Russische bemanning

van een verankerde vrachtboot zwaait je

in de grijze haven toe. Een groot passagiersschip

vertrekt. Water druipt in slierten

van omhooggetakelde lianen. Het IJ

is plots een oerwoud, de lucht woestenij

nog steeds de hoop dat harten worden gelijkgezet

maar zij verontschuldigt zich:

`ik draag deze dagen een getij in mij

excuses, maar ik draai wel bij’



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://sergevanduijnhoven.wordpress.com

Vizicica (Hungarian)

Vizicicának nevezi barátnőd bárkáját

„alig ereszt”, mondja

„csak egy kicsit”. Azt gondolod: miért

hívják hát csibésznek a csibészt,

a mólón látsz egy szálka sovány indiait

szál egyenes háttal lótuszülésben,

bemászol a hajó gyomrába

egy kanna kétütemű kenőolajjal

térdeid között. Túl pokoli a lárma,

hogy beszélhess. Konzervdobozok,

a vízből plasztik szart halászol,

egy felmetszett rózsaszín-fehér

angolna csusszan el,

egy felduzzadt bicikligumi verődik az egyik

oldalhoz, galambfészek lubickol fiókákkal,

a híd alatt kezek,

amint lágyan ajnároznák őket, míg

odább mint büszke kolduskirály védi

a vízicsibe hullámverte erődjét.

Orosz legénység integet egy lehorgonyzott

teherhajóról, egy nagy személyszállító épp

indul. Csöpög a víz a felhúzott

acél liánokról vadon

most az IJ sivatag az ég.

Még él a remény,

hogy egy húron csendül a szív,

de ő már mentegetődzik:

„napok óta ár-apály vagyok,

bocsánat, majd rendbejövök."



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://mek.niif.hu

minimap