This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Gezelle, Guido: Jön az est (De navond komt in Hungarian)

Portre of Gezelle, Guido
Portre of Rónay György

Back to the translator

De navond komt (Dutch)

De navond komt zo stil, zo stil,

zo traagzaam aangetreden,

dat geen en weet, wanneer de dag

of waar hij is geleden.

‘t Is avond, stille... en, mij omtrent,

is iets, of iemand, onbekend,

die, zachtjes mij beroerend, zegt:

'‘t Is avond en ‘t is rustens recht.'

 

De bomen dragen gans de locht

vol groen, nog onbestoven;

en ‘k zie, zo dicht hun blaren staan,

nog nauwlijks deur de hoven;

‘k en hore niets, al om end om,

van ‘t zoetgekeelde vogelendom,

‘t en zij, het donker loof beneên,

de nachtegaal zijne avondbeên.

 

Hij zingt! Ach, wist hij zelf hoe schoon

hij zingt! Het is onwetend,

dat zingend hij mijne oren boeit,

en aan zijn kele ketent.

Ach, wist hij ‘t gene ik wetend ben:

dat dankbaar ik toch wete en ken

wie hem zijn tale, en mij daaraf

‘t genoegen en ‘t genieten, gaf!

 

Hoe lieflijk zingt hij! Maar, wat hoor

eensgangs ik ginder gekken?

Wat is ‘t, dat her end weder her

verergerend gerrebekken?

Och, vorsenvolk, in ‘t waterwied,

houd op! En stoor de stilte niet:

laat horen mij dat leutig slaan...

En, kwelgediert, houd op voortaan!

 

Heb daar!... Het speit, de steen rondom,

en, uitgestrekter schenen,

zijn al de vorsen, diepe in ‘t goor,

in ‘t zwijgend goor verdwenen!...

Eilaas, de nacht en ‘t donker zijn

bezitten nu de zanger mijn:

noch nachtegaal, noch ruit noch muit,

en hore ik meer... ‘t is uit, ‘t is uit!



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.gedichten.nl/nedermap

Jön az est (Hungarian)

Jön az est, olyan csöndesen,

oly halkan lopva lépked:

a nappal közben, senki sem

tudja, hová enyészett.

Csönd, est…de mintha most közel

egy ismeretlen kelne fel,

megérints halkan szólni kezd:

„Nyugodni térhetsz, itt az est."

 

A fák betöltik az eget,

zöldjük még por nem érte,

s alig látszik a levelek

közt a tanyák fehérje.

Neszt sem hallani, alszanak

az édestorkú madarak,

csak a fülemüle dalol

esti imát a lomb alól.

 

Dalol! s milyen tündérien

zeng! Ő maga se sejti,

hogy torkához köt és szívem

mily bűvöletbe ejti.

Ha tudná, mit én, s hogy milyen

hála tölt el, mert ismerem

azt, aki néki szavakat,

s nekem ilyen örömet ad!

 

Mily szépen szól! De mily buta

bolondozás csap itt föl?

Mi ez? miféle ostoba

brekegés szól a vízből?

Jaj, békanép, ne kiabálj

a hínár közt, hagyd abba már!

Hadd szóljon az a szép dal ott.

Elég volt! ne kínozzatok!

 

Nesztek! Vizet fröccsent a kő,

és lábát nyújtogatva

bukik nyomban a brekegő

banda a híg latyakba.

De jaj, dalnokom énekét

szintén elnyelte a sötét!

Se nesz, se ének, se madár

nem hallik…Vége, vége már…



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://irc.sunchat.hu/vers/

minimap