This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Jooris, Roland: Ode aan de Leie

Portre of Jooris, Roland

Ode aan de Leie (Dutch)

vroeger zocht het water
zelfstandig zijn weg in
het landschap, rivieren
schoven eenvoudig naar
stromen en stromen naar
zee,
zoals de Leie bochten
beet in haar weiden en
stapvoets tussen haar
oevers
nauwelijks dreef, zoals
de tijd een bijna stilstaand
water,

en in de zomerzon
zinderde het licht over
gras, aarde en koren,
koeien dronken er traag,
in stompe bochten lagen
even stompe boten en
de herbergen stonden er
enkelvoudig en vierkant
gekalkt in het groen;

vroeger was landelijk
een woord voor alledaags
gebruik,
een landelijk huis was
een landelijk huis en
niets meer d.w.z. geen
Museaal Verblijf, maar
een enige Noodzaak: Muur,
Deur, Venster, Vuur
„Het Zwarte Brood" was er
geen schilderij, maar moeilijk
te verteren voedsel
in deze tijd van groeiend
en bloeiend toerisme, in deze
toenemende vrije to
noemt men de Leie steeds
een landelijk riviertje, een
begenadigd water, een Golden River
die als een sierlijk lint, schrijven
de Dichters, door de velden
slingert,
zo leggen slogans mythes in
het hoofd
en wie zijn weekends cultureel
verteert komt naar de Leie
als naar het bedevaartoord
van ons aloud Expressionisme
waarbij men blindelings
in VROEGER vegeteert
op een terras
en niet meer ziet
hoe water en lucht
kleuren en geuren
tot gas;

maar kom
vaar mee de Leie op
en kijk
dit is geen uitstapje
in de Onvoltooid Verteden Tijd
van avondlijk dampend water, van
lommerrijke dreven,
van zonsondergangen
dit is de REALITEIT: de
Leie ziet reeds economisch
zwart, haar dorpen zijn geen
dorpen meer, maar Residenties: ieder
zijn landhuis in deze
verkavelde romantiek
ieder zijn golfslag en zijn paard
in dit Vlaamse BEVERLEY HILLS.



Uploaded byP. T.
Source of the quotationhttp://www.kortrijk.be

Óda a Leie-hez (Hungarian)

A víz annakelőtte
magának kereste meg útjait, és
tova-hömpölyögve a tájban,
a folyó a folyamba ömlött,
és a folyam tengerbe
ömlött,
és a Leie,
rétek zöldjébe harapva
kanyarjait -,
lassan,
két partja között
csurgott, akár az idő
- a víz,

és nyári, szép napokon
szikrázva futott a fény
fűvön-földön s gabonán,
és méla tehenek ittak
és méla hajók álltak ottan,
a méla folyó-kanyarban -,
s a kocsmák
ugyanúgy álltak mélán
s szögletesen - zöldre kifestve;

Akkoriban az a szó: „falusi" -
idegenül nem hangzott,
hisz a ház
az a „falusi" ház volt,
nem több s nem kevesebb;
nem múzeum - falusi ház volt;
mind, ami lényeg: a fal,
az ablakok meg az ajtó -,
és még „A fekete kenyér" sem
lógott a falon mint festmény,
tisztes keretében:
az is valóság volt - s keserű;
s manapság,
„turista" -korunkban,
dagadó szabadidőnkben:
a Leie-t az emberek egyre
„falusi víznek" nevezik -,
„Arany Folyónak", amely
- költők mondják
mint selyem pántlika nyúlik
minden földeken át -,
s így ültetnek mitoszokat
a fejekbe;
és aki hét végén, ahogy illik,
kirándul a Leie partjaihoz,
az ős-Expresszionizmus
örök zarándok-földjére,
ahol az ember még
vakon a MÚLTBAN vegetál
egy balkonon, és nem látja -
sose látja többé:
miként színeződik, párolog,
s miként lesz gáz a tömény levegő
meg a víz...

De jöjj - gyere velünk
a Leie mentén,
s figyeld csak:
nem holmi kiruccanás ez,
mikor a víz párát lehel este,
és lombos a part
s a naplemente liheg -,
a nyelvtani imperfectum ez,
maga a REALITÁS -
a Leie nyomora:
falvai immár
nem falvak - csak Rezidenciák;
villák a világban,
e romantika-parcellákon,
lóval s hullám-csobogással...
Nézd csak: ez itt a flamand BEVERLEY HILLS...



Uploaded byP. T.
Source of the quotationL. L.

minimap