Vasalis, M.: Egy kis szamár (Het ezeltje in Hungarian)
Het ezeltje (Dutch)In de korte, blauwe schemering deed ik een kleine wandeling. De grond was rood, gebarsten-droog. De lucht was dun en vreeslijk hoog, en blauwe distels stijf en grillig ritselden driftig en onwillig. Stil grazend naast een grijze rots zag ik opeens op hooge beenen een jonge ezel; zijn oren schenen doorzichtig,zijn gelaat was trotsch. zijn lange, ambren oogen blonken als water ernstigen bezonken en onpartijdig was zijn blik. En na een korte felle schrik verstarde ik in verwondering. Of kan het eerbied zijn geweest voor dit schoon, ongeschonden beest, waarmee ik langzaam verder ging? Een pijnlijke herinnering: zoo ben ik vroeger ook geweest Die gaafheid en zachtzinnigheid, onzware ernst en droomrigheid, o kon ik dat nog ns herwinnen kon ik nog ns opnieuw beginnen.
|
Egy kis szamár (Hungarian)A kéklő, rövid esthomályban környékünket körbejártam. Repedt, száraz volt, rőt a föld. Míg a levegő messze fönt, a kék katángok meredt furcsán morcoskodtak, vadul durván. S ott legelt szürke sziklaszál mellett, hogy egyszerre meglátom áttetsző füllel, langa lábon, büszke fejjel egy kis szamár. Hosszú ámbra szemei csillogtak, komolyan mélyről, mint víz csilloghat, s bennük oly pártatlan a fény. Egy percre meghőköltem én, a látványtól ott meglepetten: a zsengének a tisztelet volt, a szépség tán, mi állj-t parancsolt? s tovább így már vele mentem. S fájó szívvel emlékeztem: az a lány rég, pont ilyen volt, Oly szépen ép, szelíd patak, könnyen komoly és álmatag. Lehetne még ezt visszamenteni, lehetne mégis újra kezdeni?
|