Woestijne, Karel van de: Wijding aan mijn vader
Wijding aan mijn vader (Dutch)O Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart, en míj liet leven, en me teder léerde leven met uw zacht spreken, en uw strelend handen-beven, en, toen ge stierft, wat late zon op uwe baard;
ik, die thans ben als een die in de avond vaart, en moe de riemen rusten laat, alleen gedreven door zoele zomer-winden in de lage reven, en die soms avond-zoete water-bloemen gaêrt,
en zingt soms, onverschillig; en zijn zangen glijden wijd-suizend over 't matte water, en de weiden zijn luistrend, als naar eigen adem, naar zijn lied...
Zó vaart mij leve' in vrede en waan van dóod begeren tot, wijlend in de spiegel-rust van dieper meren, neigend, naar mijn aangezicht uw aangezichte ziet.
|
Igaz apám voltál (Hungarian)Igaz apám voltál, s bús véged siratom, életre hívtál s élni híven megtanítottál, halk szóval, reszkető kézzel megsimogattál, mikor meghaltál, fény pihent szakálladon;
s ilyen vagyok: ringhat esténként csónakom, az evezőt veszni hagyom egy-egy fodornál, míg enyhe partok közt a nyári fuvalom száll, majd a vízivirágot füzérbe fogom,
s fásultan éneklek: dalaim szárnya-tárva zúgnak a víz fölött rétre, termő lapályra, s azok hallgatják, mint önnön légzésüket.. .
Így élek békén, a halált már nem okolván, merengek mély tavak tükörsima nyugalmán, s arcod a habokban egyszer csak megremeg.
|