This website is using cookies

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website. If you continue without changing your settings, we'll assume that you are happy to receive all cookies on this website. 

Masłowska, Dorota: Lengyel-ruszki háború a fehér-piros lobogó alatt (Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną in Hungarian)

Portre of Masłowska, Dorota

Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną (Polish)


Gdzie spoglądam w swój telefon, na którym widnieje tekstowa wiadomość od Andżeli. Więc bezzwłocznie dzwonię do niej. Raz dwa trzy. Ona wesolutka. Może jeszcze pijana po przedwczoraj, od kiedy to właśnie ją poznałem. Mówię jej, że jest bardzo piękna i bardzo ładna, że zachwyciła mnie jako dziewczyna i jako kobieta. Różne takie męskie sranie w banie, bajery, telefony, piękna i ładna, i śliczna, i również jednocześnie ładna. Mówię, że ma fajny charakter i to mi się w niej podoba. Ona pyta jakiej słucham muzyki. Ja mówię, że każdej po trochu, że ogólnie wszystkich rodzajów. Ona mówi, że też. Podsumowując fajnie nam się gada, dyskusja jest na poziomie wysokim, kulturalnym. Nieco tematów o kulturze i sztuce, ona: jakie lubię filmy, ja, iż jest bardzo urodziwa, ale najładniejszą to ma samą twarz, lubię różne filmy, a najbardziej różne aktorki i aktorów. Iż ona sama mogłaby zostać niezłą aktorką, modelką. Ona mówi, że ją świruję, ja mówię, że jeśli mi nie wierzy, to jest to jej już sprawa, choć mogę przysiąc na świętego Jakuba Szelę i wszystkich świętych. Ona na to odpowiada, że musi kończyć. Ja na to, czy widziała „Szybcy i wściekli”. Ona, iż może tak, a może nie. Ja proponuję spotkanie na video. Ona pyta, czy mam już jakąś dziewczynę. Ja mówię, że jeszcze nie, ponieważ trudno mi się otrząsnąć po mym ostatnim związku, który był pełen niezawinionej, wręcz tragicznej miłości skazanej na upadek. Ona na to, iż lubi chłopców romantycznych, czułych, lecz równocześnie twardych i mrocznych. Z poczuciem humoru, lubiących miłość, przygodę, spacery we dwoje, wspólne kolacje, długie spacery we dwoje brzegiem plaży, długie wspólne rozmowy o wszystkim, romantyczne przechadzki, pisanie długich listów, otwartych i z wesołym poczuciem humoru, którzy będą dla niej prawdziwymi kolegami, przyjaciółmi, szczerymi, czułymi, z gestem, z kulturą, ze sztuką, rozmowami szczerymi o przemijaniu. Ja odpowiadam, że również lubię takowe dziewczyny, ładne, piękne, z poczuciem humoru, lubiące szybkie kino akcji i dobrą muzykę do posłuchania, lubiące się bawić, potańczyć, urodziwe, zgrabne. Ona mówi, czy nie świruję. Ja się obruszam. Gdyż jeśli już coś mówię, to jest to prawda, chociażby przez sam fakt padających słów. A nawet jeśli nie jest, to jeszcze może być. Wtedy ona pyta, czy wiem, że jest wojna polsko-ruska na naszych ziemiach przy fladze biało-czerwonej, która się toczy między rdzennymi Polakami a ruskimi złodziejami, którzy ich okradają z banderoli, z nikotyny. Ja mówię, iż nic o tym nie wiem. Ona na to, że tak właśnie jest, że się słyszy, że Ruscy chcą Polaków wycwanić stąd i założyć tu państwo ruskie, może nawet białoruskie, chcą pozamykać szkoły, urzędy, zabić w szpitalach polskie noworodki, by wyeliminować je ze społeczeństwa, nałożyć haracze i kontrybucje na produkty przemysłowe i spożywcze. Ja mówię, że są to zwykłe świnie, zwykli konfidenci.
Wtedy ona mówi, że musi kończyć. Pyta, czemu mówię takim głosem cichym, jak gdyby ściszonym. Ja mówię, że moja matka tuż w pokoju obok śpi, gdyż jest na zejściu. Ona pytá, na jakim zejściu moja matka jest. Ja mówię, że moja matka to jest taka matka, która lubi sobie czasem przygrzać, ścieżkę do noska do pracy czy na wieczór. Andżela się śmieje, mówi, że mam wesołe poczucie humoru, za co mam u niej sto punktów na wejście. Ja mówię, że dzięki, że jeszcze pogadamy o tym, gdyż jest fajna z charakteru i usposobienia, co mi się szczególnie bardzo w niej widzi.


PublisherVarsó, Lampa i Iskra Boża
Source of the quotationWojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną, p. 39–40.

Lengyel-ruszki háború a fehér-piros lobogó alatt (Hungarian)


Ahol ránézek a telefonomra, amin még Andzsela szöveges üzenete villog. Azonnal felhívom. Egy-két-há. Vidám. Talán még mindig részeg tegnapelőtt óta, amikor megismertem. Én meg csak lököm neki, hogy így szép, meg úgy gyönyörű, hogy elbűvölt mint lány és mint nő. Meg mindenféle ilyen férfias szir-szarral fűzöm, telefonok, gyönyörű meg szép, csodás, és egyúttal gyönyörű. Azt mondom, tök jó arc, pont ez tetszik benne. Megkérdezi, milyen zenét hallgatok. Azt mondom, mindenfélét egy kicsit, tulajdonképpen bármilyen stílust. Ő meg mondja, hogy ő is. Szóval végeredményben egész jól eldumálunk, magaskulturált szinten. Néhány kulturális meg művészeti téma: milyen filmeket szeretek, én meg, hogy nagyon bájos, de a legszebb az arca, szóval különféle filmeket szeretek, és még különfélébb színészeket meg színésznőket. Meg hogy akár egész jó színésznő vagy modell is lehetne belőle. Ő meg azt mondja, biztos csak szívatom, mire én, hogy ha nekem nem hisz, az ő dolga, de akár Szent Jakub Szelára meg az összes szentre is esküdhetek. Erre azt mondja, most le kell tennie. Erre én, hogy látta-e a Halálos irambant. Ő meg, hogy szerinte igen, de az is lehet, hogy nem. Megkérdezem, nincs-e kedve videózni. Erre megkérdezi, van-e barátnőm. Azt mondom, hogy még nincs, mert elég nehezen épülök föl az előző kapcsolatomból, amely tele volt tragikus, tiszta szerelemmel, ami bukásra volt ítélve. Erre ő, hogy imádja a romantikus fiúkat, akik gyengédek, de mégis kemények és titokzatosak. Akiknek van humorérzékük, szeretik a szerelmet, a természetet, a kettesben sétálást, a közös vacsorákat, a hosszú sétákat a tengerparton, a nagy beszélgetéseket, a romantikus kirándulásokat, a hosszú leveleket, a jókedvű, nyílt embereket, akik igazi barátok is közben, gyengédek és őszinték, udvariasak, kulturáltak, a művészetet, meg az őszinte beszélgetéseket az elmúlásról. Erre mondom, hogy én is imádom az ilyen lányokat, akik gyönyörűek, szépek, van humorérzékük, szeretik a pörgős akciófilmeket, meg a jó zenét, szeretnek szórakozni, táncolni, bájosak és gyönyörűek. Ő meg mondja, hogy nem csak szívatom-e. Tiltakozom. Ha én kimondok valamit, az igazság, már attól is, hogy kimondom. Vagy ha nem az, akkor lehet, hogy az lesz. Akkor megkérdezi, tudom-e, hogy honunkban lengyel-ruszki háború dúl a vörös-fehér lobogó alatt, az igaz lengyelek és a tolvaj ruszkik közt, akik meglopják őket a zárjegyekkel meg a nikotinnal. Azt mondom, nem tudok semmit. Erre ő, hogy hát ez van, hogy azt hallani, hogy a ruszkik ki akarják űzni innen a lengyeleket, és egy orosz, sőt talán fehérorosz államot akarnak, be akarják zárni az iskolákat meg a hivatalokat, meg akarják ölni a lengyel csecsemőket a kórházban, hogy kiiktassák őket a társadalomból, és dézsmát meg sarcot vessenek ki az élelmiszerekre és az ipari termékekre. Én meg mondom, hogy ezek tiszta rohadékok, mocskos spiclik.
De akkor mondja, le kell tennie. Kérdezi, mért beszélek ilyen halk, elfojtott hangon. Azt mondom, a mamám itt alszik a szomszéd szobában, mert be van tépve. Erre megkérdi, hogy mitől van betépve a mamám. Én meg mondom, hogy az anyám olyan anya, aki néha tol egy kicsit, fölszív valamit a munkához, vagy estére. Andzsela kuncog, azt mondja, hogy jó a humorom, száz ponttal indulok nála. Én meg mondom, hogy köszi, majd még beszélünk a dologról, merthogy szerintem is pöpec a hozzáállása is, meg belsőleg is, ami nagyon látszik is rajta.


PublisherEurópa Könyvkiadó, Budapest
Source of the quotationDorota Masłowska: Lengyel–ruszki háború a fehér-piros lobogó alatt, p. 37–38.

minimap