Witkiewicz, Stanisław Ignacy oldala, Lengyel életrajz
 |
Életrajz
Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885–1939) prozaik, dramatopisarz, filozof, teoretyk sztuki, malarz dzieciństwo i młodość spędził w Zakopanem, gdzie uczył się pod kierunkiem ojca. Od małego przejawiały różnorodne zdolności artystyczne: początkowo głównie malarskie i muzyczne, podejmuje pierwsze próby pisarskie i fotograficzne. W roku 1905 podejmował naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Podróżował po Włoszech, wyjechał do Parzyża, gdzie miał okazję zapoznać się z najnowszymi kierunkami malarstwa europejskiego. W roku 1914 brał udział w ekspedycji badawczej na Nową Gwineę, w której ma pełnić funkcję rysownika i fotografa. Po otrzymaniu wiadomości o wybuchu wojny Witkacy zdecydował się na powrót do Europy, dostał się do Petersburga i został przyjęty do wojska rosyjskiego. W lipcu roku 1916 został ciężko ranny. W Rosji przeżył rewolucję bolszewicką, a w 1918 roku przez Warszawę dociera do Zakopanego. Jeszcze podczas pobytu w Rosji rozpoczął pracę nad swoim systemem filozoficznym i estetycznym, wynikiem czego jest książka Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia. Pisze około trzydziestu dramatów, premiery jego sztuk odbywają się w Krakowie, Warszawie i Toruniu. W roku 1925 zakładał sławną Firmę Portretową "S.I.Witkiewicz". W literaturze porzucił dramat na rzecz powieści. Pożegnanie jesieni ukazało się drukiem w 1927 roku, a Nienasycenie w roku 1930. W latacz trzydziestych w twórczym życiu Witkacego zaczynała dominować filozofia, brał udział w Kongresie Filozoficznym w Krakowie, na którym wygłasza referat. 18 września roku 1939 na wiadomość o wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski, popełnił samobójstwo.
