Home

Click on the MATRIX to start your literary adventure!

The main idea of this project is unique: Babelmatrix is a multidimensional-multilingual web anthology, which is displaying parallelly the original and the translated works. This provides the users with an adequate glimps into the culture of other European countries, in which the national literatures play a decisive role. This portal is representing and realizing the European idea of multilinguism, unity in diversity.

Ars poetica (Polish)

Zawsze tęskniłem do formy bardziej pojemnej,
która nie byłaby zanadto poezją ani zanadto prozą
i pozwoliłaby się porozumieć nie narażając nikogo,
autora ni czytelnika, na męki wyższego rzędu.

W samej istocie poezji jest coś nieprzystojnego:
powstaje z nas rzecz, o której nie wie

[…]

Miłosz, Czesław

Ars poetica (Hungarian)

Mindig tágas, laza formákra vágytam,
ne legyen túl költészet, se túl próza,
a megértést szolgálja, senkit se téve ki,
se szerzőt, se olvasót, fennköltebb gyötrelemnek.

A költészet mélyén ott a szégyen:
fakad valami belőlünk, s nem tudtuk, hogy bennünk honol,
pislogunk, mintha tigris ugrott volna ki jobbkezünkből
s megállna fényben, farkával csapkodva oldalát.

[…]

Weöres Sándor

Achilles a želva (Czech)

Achilles nedohoní žehu
ZENON Z ELEY

V saténovém stínu olivovníku
Zenon potřásá hlavou.
Neboť Achilles klesá vysílením
jako pes, který stíhal svůj ocas,
a želva putuje dál
zahrabat se do písku,
klást vejce,
chcípnout,
narodit se,

[…]

Holub, Miroslav

Achillés i żółw (Polish)

Achilles nie dogoni żółwia
Zenon z Elei

W satynowym cieniu drzew oliwkowych
Zenon kręci głową.
Albowiem Achilles słania się z wysiłku
jak pies, który gonił własny ogon,

[…]

Engelking, Leszek

Pradávna (Slovak)

1
Som Alfa.
V pradávnych smútkoch sa kúpe moje telo, zranené hviezdy odchádzajú,
spánok len posledným článkom prsta pohladká mop tvár;
obrazy bez myšlienok, myšlienky bez obrazov. BOLÍŠ.
Som matka matky. Som dcéra dcéry. Spomienka na spomienku, o ktorej nevieme.

2

[…]

Haugová, Mila

Die Urzeitliche (German)

1
Ich bin Alfa.
In uralter Traurigkeit
badet mein Leib,
verwundete Sterne
schwinden dahin,
bloß eben mit der Fingerkuppe
streichelt der Schlaf
mein Gesicht;
Bilder ohne Gedanken,
Gedanken ohne Bilder.
DU SCHMERZT.

Repka, Angela