Huchel, Peter: Akkor (Damals in Hungarian)
|
Damals (German)Damals ging noch am Abend der Wind Mit starken Schultern rütteln ums Haus. Das Laub der Linde sprach mit dem Kind, Das Gras sandte seine Seele aus. Sterne haben den Sommer bewacht Am Rand der Hügel, wo ich gewohnt: Mein war die katzenäugige Nacht, Die Grille, die unter der Schwelle schrie. Mein war im Ginster die heilige Schlange Mit ihren Schläfen aus milchigem Mond. Im Hoftor manchmal das Dunkel heulte, Der Hund schlug an, ich lauschte lange Den Stimmen im Sturm und lehnte am Knie Der schweigsam hockenden Klettenmarie, Die in der Küche Wolle knäulte. Und wenn ihr grauer schläfernder Blick mich traf, Durchwehte die Mauer des Hauses der Schlaf.
|
Akkor (Hungarian)Akkor este bolyongott a szél, házunknak dőlt, rázta ajtaját. A gyerekkel a hárslomb beszélt, s a fű küldte lelkét, illatát. Csillagok őrizték a nyarat; domb alján a macskaszemü éj. Ahol én laktam, enyém maradt, s a tücsök is, mely szólt a küszöb alatt. Enyém volt tejes-holdas homlokával a szent kígyó a rekettyés ölén. Ott künn a sötét s kutyánk vonitott, hosszan lestem az éjszakában a vihar hangját, s hátam hallgatag konyhánkban Márink térdéhez tapadt, amíg pamutot gombolyitott, s ha rám vetette álmos szürke szemét, a falon át álom fújt szerteszét.
|