Slauerhoff, J.: Ősz (Herfst door in Hungarian)
Herfst door (Dutch)Ranken neigen en hun bloesems, welkend, Siddren terug voor het doodstil meer. Er drijven tinten, huivringwekkend Teer.
Pijnboomen die ten oever reiken Staren ontzet naar hun zichtbare schim, Die hang in ‘t water, niet meer wil wijken Met een rimpeling naar de kim.
Vijanden deinsden, wij weten niet meer Aan welke waapnen den moed te wijden. Het leven moet op ‘t eiland in ‘t meer Peinzen of zeilend er over glijden.
Zullen wij nimmermeer omhelzen? Onze huiden huivrend dons Vergeten sluimeren in zware pelzen, Winter in ‘t woud, eeuwig herfst in ons?
|
Ősz (Hungarian)Nyújtózik ág, hervadva virága Visszaretten holtnéma tó vizén Úszó színektől, döbbentőn lágy a Fény.
A pineák, mik partig érnek Meredten nézik, hogy az éles árny, Mi róluk vízbe lóg, nem érhet A nadírig fodrok taraján.
Az ellenség hőkölt, ki tudja már Erőnk mi adta, miféle fegyver. Rebben a lét szigetén, mit bezár A tó, vagy alácsusszan csendben.
Nem ölelünk mi soha többé? Bőrünkön a remegő pihét elszunnyasztva nehéz szőrme födé, Bennünk örök ősz, vadonba tél.
|