Theofilov, Ivan: ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ* (В Александрия Görög nyelven)

В памет на К. Кавафис

С морето, по брега околовръст

лети асфалт в искрящи серпантини

и спира край мегдан от жълта пръст

и кафененца под чинари сини.

И в синкав здрач свещеното лице

на стареца-фелах мумийно свети,

а сухите му, лачени ръце

във кехлибарна дрямка са заети.

С димящи чашки в сребърен поднос

дете-слуга, със александров профил,

но с тъмен цвят, прекрачва дървен мост

и в уличка с лице на Мефистофел

(по-скоро мрачен коридор, огрял с превес

олющените бухалски мансарди)

люлее тънка фигурка със фес

и с каменна ръка подноса варди.

Дъхти задушно на колониал

и в изблиците пъстри на чаршия,

и в ъглите на мъртвия квартал

току се появя, току се скрия.

Да, много странно! Как от този ред

с търговските кантори в полумрака,

открил е път чиновникът-поет

към въжделената за нас Итака?

Εις μνήμην Κ.Π.Καβάφη

Με τη θάλασσα στην ακτή γύρω γύρω

τινάζεται η άσφαλτος σε σπείρες απαστράπτουσες

και σταματάει σ’ ένα πλάτωμα από κοκκινόχωμα

με καφενεδάκια κάτω από γαλάζια πλατάνια.

Στο μενεξεδί λυκόφως το ιερό πρόσωπο

του γέρου φελάχου λάμπει σαν μούμια,

ενώ τα ξερά, σαν βερνικωμένα, χέρια του

βυθίζονται σε νύστα κεχριμπαρένια.

Με φλιτζάνια που καπνίζουν πάνω σε ασημένιο δίσκο

ένα παιδί-υπηρέτης με προφίλ Αλέξανδρου,

όμως με χρώμα μελαχρινό, δρασκελίζει ξύλινο γεφύρι

και σε σοκάκι με πρόσωπο Μεφιστοφελή

(ή καλύτερα, σε σκοτεινό διάδρομο που φωτίζει

τις ξεβαμμένες σοφίτες όπου κουρνιάζουν τα νυχτοπούλια)

κουνάει ένα λυγερό κορμάκι με φέσι.

Και με πέτρινο χέρι φυλάει τον δίσκο.

Πνιγερή πνοή αποικιακών ειδών

μέσα στα πολύχρωμα ξεσπάσματα της αγοράς

και στις γωνιές της νεκρής συνοικίας

μια θα φανώ, μια θα κρυφτώ.

Μάλιστα, πολύ παράξενο! Πώς από τη σειρά αυτή

των εμπορικών γραφείων στο μισοσκόταδο

βρήκε δρόμο ο υπάλληλος-ποιητής

προς την πολυπόθητή μας Ιθάκη;

* Το ποίημα είναι δημοσιευμένο στην Ανθολογία καβαφογενών ποιημάτων, εκδ. Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη, 2000.