Hartleben, Otto Erich: Pierrot Lunaire 3. (15-21) (Pierrot Lunaire 3. (15-21) Magyar nyelven)
|
Pierrot Lunaire 3. (15-21) (Német)
15. Heimweh Lieblich klagend – ein kristallnes Seufzen Da vergisst Pierrot die Trauermienen !
16. Gemeinheit ! In den blanken Kopf Cassanders, Daraus stopft er mit dem Daumen Dann dreht er ein Rohr von Weichsel
17. Parodie Stricknadeln, blank und blinkend, Sie wartet in der Laube, Da plötzlich - horch! - ein Wispern!
18. Der Mondfleck Einen weißen Fleck des hellen Mondes
19. Serenade Mit groteskem Riesenbogen Plötzlich naht Cassander – wütend Von sich wirft er jetzt die Bratsche:
20. Heimfahrt Der Mondstrahl ist das Ruder, Der Strom summt tiefe Skalen Nach Bergamo, zur Heimat,
21. O alter Duft O alter Duft aus Märchenzeit, Ein glückhaft Wünschen macht mich froh All meinen Unmut gab ich preis;
|
Pierrot Lunaire 3. (15-21) (Magyar)
Nosztalgia Lágyan síró kristályhangu sóhaj – S ez ott zúg lelke sivatagában, Levetné Pierrot a gyászos képet!
Elvetemültség! Cassandro golyófejébe, Abba nyomja jobbkezével Becsavar egy pipaszárat,
Paródia Két fényes, nagy kötőtű És les ki jó lugasból, Egyszerre – halld! – kiáltás:
Csak Holdfolt volt De most ruhája de furcsa rajta; Várj csak! – így ő; ez csak olyan gipszfolt!
Szerenád Groteszk óriásvonóval Hát csak jön Cassandro – őrjöng: Odavágja most a brácsát,
Hazatérés Egy fénycsík most nagy árboc, Orkán zúg basszust, skáláz, Vár Pergamon, hazája,
Ó, régi illat Ó, régi illat, tündérkor, Elvágyakozni, ah, de jó Minden rosszkedvem elszelelt,
|