Lasnier, Rina: Wyspy (Îles Lengyel nyelven)

Nous sommes les fiancées de la mer
Scellées de soleil et palmées de joie,
Nous sommes ce poids d’amour et de proie
Pour fixer l’immensité de la mer.
 
La mer est montée de ses amertumes
Où se dressent ses morts couleur de lune
Pour élever des cimes de colère,
La mer se délave de nos chimères.
 
O mais complices de nos mariniers,
Sur les anneaux de vos filets de lin
Retissez nos promesses maille à maille,
Eployéz le voile des fiançailles.
 
Laissez la mer s’apaiser entre nos archipels,
Nous sommes les amantes des ses bras ouverts;
Laissez-la se reclouer, O pusillanime.
Aux calmes blessures de ses abîmes.

Oto jesteśmy, narzeczone morza,
Z pieczęcią słońca, z płetwami radości,
Jesteśmy ciężarem zdobyczy i miłości,
Który oznaczy bezmiar morza.
 
Morze wezbrało żalem i goryczą
Unosząc swych zmarłych o barwie księżyca
I aby z gniewu szczyty wznieść jak płomień,
Morze obmywa się z naszych urojeń.
 
O dłonie, wspólniczki naszych marynarzy,
Na kółkach waszych sieci lnianych
Utkajcie, oczko za oczkiem, nowe obietnice
I żagiel zaręczyn wysoko rozwińcie.
 
Niechaj morze ukoi się w naszych zatokach
Oddajemy się w jego miłosne ramiona;
Niechaj znów przybije, małodusznością syte,
Do cichych ran w otchłaniach nieprzebyte.