Madzirov, Nikola: Brz je vijek (БРЗ Е ВЕКОТ Horvát nyelven)

Брз е векот. Да бев ветер,

ќе ги лупев корите на дрвјата

и фасадите на периферните згради.

Да бев злато, ќе ме криеја во подруми,

во ровлива земја и меѓу скршени играчки,

ќе ме заборавеа татковците, а нивните синови

трајно ќе ме паметеа.

Да бев куче, немаше да ми биде страв

од бегалци, да бев месечина немаше

да се плашам од смртни казни.

Да бев ѕиден часовник

ќе ги криев пукнатините на ѕидот.

Брз е векот. Ги преживуваме слабите земјотреси

гледајќи кон небото, а не кон земјата.

Ги отвораме прозорците за да влезе воздух

од местата каде што никогаш не сме биле.

Војни не постојат, зашто секој ден некој

го ранува нашето срце. Брз е векот.

Побрз од зборот.

Да бев мртов, сите ќе ми веруваа

кога молчам.

Brz je vijek. Da sam bio vjetar,

gulio bih kore stabala

i fasade periferijskih zgrada.

Da sam bio zlato, skrivali bi me u podrumima,

u meku zemlju i među slomljene igračke,

zaboravili bi me očevi, a njihovi sinovi

trajno bi me pamtili.

Da sam bio pas, ne bi me bilo strah

prognanika, da sam bio mjesečina, ne bih se

bojao smrtne kazne.

Da sam bio zidni sat,

skrivao bih pukotine na zidu.

Brz je vijek. Preživljavamo slabe zemljotrese

gledajući prema nebu, a ne prema zemlji.

Otvaramo prozore da bi ušao zrak

s mjesta gdje nikada nismo bili.

Ratovi ne postoje, jer svaki dan netko

ranjava naše srce. Brz je vijek.

Brži od riječi.

Da sam bio mrtav, svi bi mi vjerovali

kada šutim.