Ostaijen, Paul van: Lépjünk át… (Laat ons stappen over de lijken... Magyar nyelven)
Laat ons stappen over de lijken... (Holland)Laat ons stappen over de lijken van ons prinsiepen En verder gaan in de wijde, diepe Gaard der dagen; Laat ons nooit achterwaarts kijken: De blanke lijken Van voorbije dagen beklagen.
Laat ons leven met d'eenge hoop Van elk geluk te genieten Dat ons zal bieden De dagenloop. Ziet De dagen Enkel als een bont verschiet; Zó is het leven als een bloemenzoen Aan d'aarde, lichtelik te dragen.
Elk ongekend geluk, Dat zich biedt In het verschiet Van elk nieuw pad, Zullen wij plukken Als een niet verwachte zonneschat.
Van al de dagen die dood zijn, Blijven enkel die in ons herinnering Geheel Fideel, Die waren van zuivere zonneschijn En ongekende schemering.
|
Lépjünk át… (Magyar)Lépjünk át hulláján az elvnek S menjünk tovább a tágba, mélybe A napok kertjébe. Ne nézzünk hátra: A holtra váltra, Elmúl napnak ne legyen gyásza.
Éltetni fog, Hogy eszünk minden gyönyörből, Amit kínálnak A hétköznapok. Lásd Az időt Tarkán elmúlani; Az életünk: mint földnek a virág, Könnyen kell hordani.
Minden jót, Mi a horizont Bármely ösvényén Magát kelleti, Le kell szakítanunk, A nap ajándéka váratlan, egyszeri.
A halott napokból Csupán azok maradnak Egésznek, Merésznek, Mikben napfény lángol És ismeretlen homályba szakadnak.
|