Faust (1.2.3.) Der Tragödie erster Teil. Zwinger (German)
In der Mauerhöhle ein Andachtsbild der Mater dolorosa, Blumenkruge davor.
Gretchen (steckt frische Blumen in die Kruge): Ach neige, Du Schmerzenreiche, Dein Antlitz gnädig meiner Not!
Das Schwert im Herzen, Mit tausend Schmerzen Blickst auf zu deines Sohnes Tod.
Zum Vater blickst du, Und Seufzer schickst du Hinauf um sein' und deine Not.
Wer fühlet, Wie wühlet Der Schmerz mir im Gebein? Was mein armes Herz hier banget, Was es zittert, was verlanget, Weißt nur du, nur du allein!
Wohin ich immer gehe Wie weh, wie weh, wie wehe Wird mir im Busen hier! Ich bin, ach! kaum alleine, Ich wein, ich wein, ich weine, Das Herz zerbricht in mir.
Die Scherben vor meinem Fenster Betaut ich mit Tränen, ach! Als ich am frühen Morgen Dir diese Blumen brach.
Schien hell in meine Kammer Die Sonne früh herauf, Saß ich in allem Jammer In meinem Bett schon auf.
Hilf! rette mich von Schmach und Tod! Ach neige, Du Schmerzenreiche, Dein Antlitz gnädig meiner Not! Uploaded by | Efraim Israel |
Source of the quotation | http://gutenberg.spiegel.de/buch/faust-eine-tragodie-3664/21 |
|
Faust (1.2.3.) A Tragédia Első Része. A városfal tövében (Hungarian)
A falmélyedésben Mater Dolorosa, előtte virágvázák
GRETCHEN (friss virágot tesz a vázákba) Ó, hallgass Te hétfájdalmas Kegyesen rám s lásd kínomat! Tőrrel lelkedben, Száz gyötrelmedben Nézz fel, látni holt fiad.
Atyádra jajjal Tekintsz sohajjal, Szenvedve kínját s kínodat.
Ki látja, Mi vájja Minden ízem belül? Szegény szívembe mi vág itt, Mitől retteg, mire vágyik, Te tudod csak egyedül!
Hol járok, merre lépek, Csak ég, csak ég, csak éget A keblem mélye benn! S hull otthon, ah, de könnyen, A könny, a könny, a könnyem, Szerteszakad szivem.
Cserép áll ablakomban, Felitta könnyemet, Hogy reggel a virágot Letéptem Teneked.
Hajnalban kis szobámban Feltündökölt a Nap, Én keltem még korábban, Arcomon könnypatak.
Segíts! Csúfságom, halálom ne hagyd! Ó, hallgass, Te hétfájdalmas Kegyesen rám s lásd kínomat!
|