Heym, Georg: Éjszaka (Nacht in Hungarian)
Nacht (German)Der graue Himmel hängt mit Wolken tief, Darin ein kurzer, gelber Schein so tot Hinirrt und stirbt, am trüben Ufer hin Lehnen die alten Häuser, schwarz und schief
Mit spitzen Hüten. Und der Regen rauscht In öden Straßen und in Gassen krumm. Stimmen ferne im Dunkel. - Wieder stumm. Und nur der dichte Regen rauscht und rauscht.
Am Wasser, in dem nassen Flackerschein Der Lampen, manchmal geht ein Wandrer noch, Im Sturm, den Hut tief in die Stirn hinein.
Und wenig kleine Lichter sind verstreut Im Häuserdunkel. Doch der Strom zieht ewig Unter der Brücke fort in Dunkel weit.
|
Éjszaka (Hungarian)Felhő cafatja lóg az ég felől, Alatta kurta, sárga sáv cikáz És elfakul; pár csúcsos ósdi ház Rézsút tetője üszkösödve dől
A partperemnek. Hűs esővizek Zuhognak görbe, szűk utcákra lent. A messzeségben hangok. — Újra csend. Csupán a sűrű zápor zúg-zizeg.
A parton nedves lámpafény alatt Nagynéha egy-egy vándor elhalad; Ázott kalapja mélyen ül fején.
És itt-ott néhány mécs a házsorok Sötétje közt. A nagy folyó henyén, Örök közönnyel arrébb vánszorog.
|