Kuteli, Mitrush: Baltës shqiptare

Të dua, baltë shqiptare!

të dua

egërisht,

dëshpërimisht -

si ujku pyllin,

si vala valën,

si balta baltën!

Se gjer mbi gju

jam brenda teje;

se lerë kam këtu

si ati,

gjyshi,

stërgjyshi.

Të dua, baltë shqiptare

se gjer mbi bel

dhe përmbi bel

jam brenda teje –

a s’dal dot,

se s’dua!

Se ti më lidh

e më mban:

Me mjaltë

e me pelin!

Se vdekur ka,

këtu,

dhe Nëna,

dhe Baba,

e Gjysh – stërgjyshi!

Të dua Baltë shquiptare,

magistrae,

e ëmbël

si vetë vdekja!

Se thellë jam këtu,

brenda teje:

gjer mi gju,

gjer mi bel

e gjer mi krye.

Dhe dua fort të dehen

të prehem,

(Ah, që tani!)

brenda teje.

Të të pushtoj

i dëshpëruar;

Të të shtrëngoj,

të më shtrëngosh:

egërsisht!

dëspërimist!

a të më tretësh

si gjysh – stërgjysh

e si po tret

ah! zemërmadh

e flokë – bardhë

e trup – zhuriturin

Babanë!

Të dua, Baltë shqiptare,

magjistrae:

ti mjaltë a ëmbël, -

pelin e hidhur.

Të dua:

egërsisht,

dëshpërimisht,

si ujkun pyllin,

si vala valën

si balta baltën!